De kogel is door de kerk. Ik ben aan een blog begonnen. Eindelijk. Al jaren zeg en denk ik dat ik wel kan schrijven en dat ik daar wat mee moet doen. Maar voor een roman ontbreekt het mij aan het vermogen om een verhaal te construeren. Voor regelmatige productie ontbreekt het mij aan zelfdiscipline. En voor een column ben ik niet bekend genoeg. Een blog lijkt mij de ideale vrijheid te bieden: een gevoel van alles kan en mag en niets moet. En omdat een plan maar iets waard is wanneer het uitgevoerd is: bij deze.
Wat kan de lezer verwachten? Ik heb geen vastomlijnd idee van wat ik allemaal ga schrijven. Maar mezelf kennende zal het een bonte verzameling zijn van mijmeringen, observaties, filosofische overpeinzingen, schreeuwen van frustratie, zoete dagdromen en odes aan mensen die mij dierbaar zijn.

Tot zover de algemene berichtgeving. En mijn eigen gebrek aan regelmaat kennende: misschien tot straks, misschien tot over een hele tijd.