Ik heb sinds mijn laatste bericht, nu ruim drie jaar geleden, weer heel wat meegemaakt en doorgemaakt. Een prachtige liefde, een relatie vol geluk, het verlies van die relatie, een moeilijke nasleep met een enorm bitter einde, een wonderbaarlijke vriendschap. En twijfels. Veel twijfels. Ik ga dit medium opnieuw gebruiken. Therapie? Misschien wel. Het helpt me om dingen op een rijtje te zetten. Maar ook: het is verdomde plezant om te schrijven. Om de geest een moment in hoog toerental te drijven en hem de vingers in beweging te laten zetten. Om jezelf te dwingen dat ronkend geroezemoes van gedachten en emoties in iets tastbaars te gieten, te stroomlijnen in iets wat te behappen valt. Tot één van de dagen.